Elektronische oorlogsvoering (EW), zoals gedefinieerd door het Ministerie van Defensie, zijn militaire activiteiten waarbij elektromagnetische energie wordt gebruikt om het elektromagnetische spectrum (“het spectrum”) te controleren en een vijand aan te vallen. Het spectrum is een reeks frequenties voor elektromagnetische energie. EW ondersteunt commando en controle (C2) door militaire commandanten toegang te geven tot het spectrum om met strijdkrachten te communiceren, terwijl wordt voorkomen dat potentiële tegenstanders toegang krijgen tot het spectrum om een operationeel beeld te ontwikkelen en met hun strijdkrachten te communiceren. Sommigen hebben betoogd dat EW een onderdeel is van campagnes tegen toegang/gebiedsweigering (A2/AD). Rol van EW bij militaire operaties Sinds de introductie van portofoons zijn militairen afhankelijk geworden van het spectrum. Deze afhankelijkheid is de afgelopen eeuw uitgebreid en omvat bijna elk wapensysteem.
Radiofrequenties
Toepassingen omvatten radiofrequenties om te communiceren met bevriende troepen; microgolven voor tactische dataverbindingen, radars en satellietcommunicatie; infrarood voor intelligentie en om vijanden te richten; En lasers over het hele spectrum om te communiceren, gegevens te verzenden en mogelijk een doelwit te vernietigen. Moderne legers zijn afhankelijk van communicatieapparatuur die grote delen van het spectrum gebruikt om militaire operaties uit te voeren. Hierdoor kunnen troepen praten, gegevens verzenden, navigatie- en timinginformatie verstrekken en troepen over de hele wereld leiden en controleren. Ze vertrouwen hier ook op om te weten waar tegenstanders zijn, wat tegenstanders doen, waar bevriende strijdkrachten zich bevinden en welke effecten wapens bereiken. Als gevolg hiervan proberen moderne legers het spectrum te domineren door middel van elektronische oorlogsvoering. Vanuit het perspectief van militaire operaties zijn er drie brede afdelingen van elektronische oorlogvoering. Elektronische bescherming omvat acties om de toegang tot het spectrum voor eigen militaire middelen te beschermen. Waaronder mogelijk ook software en problemen met internet.
Elektronische aanvallen maken gebruik van elektromagnetische energie om het gebruik van het spectrum door de vijand te degraderen of te ontkennen. EW-ondersteuning identificeert en catalogiseert de emissies van eigen of vijandelijke troepen om de Amerikaanse troepen te beschermen of een plan te ontwikkelen om de toegang van een vijand tot het spectrum te ontzeggen. Deze subsets van EW ondersteunen elkaar vaak bij operaties. EW-ondersteuning maakt gebruik van apparatuur om zowel vriendelijke als vijandige elektronische emissies te beoordelen. Deze informatie kan vervolgens worden gebruikt om een beschermingsplan te ontwikkelen om de toegang tot het spectrum te behouden, of een aanvalsplan om tegenstanders essentiële toegang te ontzeggen. Radarstoring (elektronische aanval) kan een beschermingsfunctie vervullen voor eigen troepen om het verdedigde luchtruim binnen te dringen, en het verhindert dat een tegenstander een volledig operationeel beeld heeft.
Over het algemeen geldt dat hoe geavanceerder een militaire tegenstander is, des te groter de rol is die EW speelt in de strijd.
Soorten EW-mogelijkheden
Omdat elektronische oorlogsvoering alle militaire domeinen beïnvloedt – land, lucht, zee, ruimte en cyberspace – heeft elk van de militaire diensten zijn eigen EW-capaciteiten en -programma’s. EW-capaciteiten worden traditioneel onderverdeeld in twee verschillende categorieën: terrestrisch en in de lucht. Omdat elk soort EW zijn respectievelijke voor- en nadelen heeft, kunnen meerdere mogelijkheden nodig zijn om een gewenst effect te bereiken. EW vanuit de lucht wordt bijvoorbeeld gebruikt om communicatie, radars en andere C2-systemen over een groot gebied te onderscheppen, te decoderen en te verstoren. Deze mogelijkheden kunnen echter worden beperkt door het uithoudingsvermogen van vliegtuigen en zijn daarom niet in staat bepaalde EW-effecten te bieden. Voorbeelden van EW-programma’s in de lucht zijn de E-2 Hawkeye, de EA-18G Growler, de RC-135 Rivet Joint en de EC-130H Compass Call.
Hoe dan ook, hoewel we niet precies weten wanneer en in welke mate de EA-18G een cyberaanval kan lanceren of ondersteunen, is het veilig om te zeggen dat het loutere feit dat deze cybercapaciteit wordt ontwikkeld (en waarschijnlijk binnenkort , ook geïmplementeerd) bevestigt alleen maar wat we al geruime tijd zeggen: drones, AI (kunstmatige intelligentie), nieuwe cybercapaciteiten (en bedreigingen) veranderen nu al de manier waarop luchtmachten zich voorbereiden op toekomstige oorlogen.
